Poesie di Eduardo de Filippo
'A Fenesta
E tengo na
fenesta a pianterreno,
c'affaccia int'
a na strafa scanusciuta;
cu n'aria
profumata, e na veduta,
ca si t'affacce,
nun t' 'a scuorde cchiù.
Si stongo 'e
buonumore, affacci' a mmare,
e veco semp' 'o
stesso bastimento
ca parte chin'
'e fede e sentimento,
e c' 'a bandiera
d' 'a sincerità.
Parte ciuro, e
nun arriva maje.
Quanno s'abbìa,
sabbìa c' 'o maistrale;
ma ncòccia
sempre 'o stesso tempurale,
'o stesso
maletiempo, e adda turnà!
Quanno senza
speranza, e senz'ammore
m'affaccio e
vec' 'o stesso bastimento,
nce mengo dinto
'o core mio scuntento,
e c' 'o mare
ntempesta dico: "Va".
Quann'è
bontiempo, ognuno è marenaro
e se vulesse
mettere a temmone...
C' 'o mare
ncalma, tutte songo buone
'e purtà nu
vapore a passià.
Miéttece a
buord' 'o bene ch' 'e vuluto,
e tutt' 'o
chianto amaro ch'è custato...
Nisciunu
bastimento s'è affunnato
quanno ce' 'e
miso a buordo 'a Verità.
'A
Seggia
'A primma pazziella
ca cchiù te piace e ca te dà cchiù gioia...
e ca pirciò t' 'a danno
...è 'a siggiulella.
Tiene n'anno
e capisce ch'è 'a toja.
Nun parle ancora,
e pure:
guaie chi 'a tocca.
Tutt' 'a stessa mesura,
no una chiara e una scura:
songo tutte tantelle
' e ssiggiulelle
d' 'e piccerille
e d' 'e piccerenelle.
Pò addeventa
siggione,
pò se trasforma a
sseggia;
e nun t' 'a danno
cchiù:
te ll'j' a
piglià.
Ma nun songo
cchiù eguale,
nonzignore.
Ce sta chella
mpagliata,
lucida 'e
pulitura,
mpellicciata
e allustrata;
e chella
adderittura
c' 'a spallera
ndurata,
tapezzata 'e
velluto.
Dint' 'a cantina
o ncopp' 'o
Tribunale,
addò s'assett' 'a
Legge;
dint' a nu
vascio, dint' a dò barbiere,
a Palazzo Riale,
dint'a dò
pasticciere,
ce truov' 'e
seggie.
E mmiez' 'e
seggie, 'a seggia,
chella ca tu
vulisse:
'a pazziella
d' 'e piccerille
gruosse!!
'O pparlà nfaccia
Io chesto tengo:
tengo 'o pparlà nfaccia.
Pure si m'aggia fà nemico ' Ddio
e me trovo cu "isso"
faccia a ffaccia,
nfaccia lle dico chello c'aggia dì.
Se scummoglia 'o fenucchio?
E se scummoglia!
Ccà, pè tenè cupierte st'altarine,
se sò mbrugliate 'e llengue
e nun se sàpe
chi te fa bene
e chi
male te fa.
Si nun se mett' 'o dito ncopp' 'a piaga
e se pulezza scafutann' 'a rinto
fino a che scorre 'o sango
russo e vivo
cumm' a chello 'e Giesù
nostro Signore
'a piaga puzza!
E siente nu fetore
ca t'abbelena ll'aria
'a terra
'o mare.
E nuie vulimmo ll'aria fresca e pura
celeste e mbarzamata
e chillu viento
ca vulanno
e passànno
a rras' 'e mare
se piglia 'addore
e 'a mena int' 'e balcune
pè dint' 'e stanze
e arriva ncopp' 'e lloggie
d' 'e case noste.
'O Mare
"'O mare fa paura"
Accussì dice 'a ggente
guardanno 'o mare calmo,
calmo cumme na tavula.
E dice 'o stesso pure
dint' 'e gghiurnate 'e vierno
quanno 'o mare
s'aiza,
e l'onne saglieno
primm' a palazz' 'e casa
e pò a muntagne.
Vergine santa...
scanza 'e figlie 'e mamma!
Certo,
pè chi se trova
cu nu mare ntempesta
e perde 'a vita,
fa pena.
e ssongo 'o primmo
a penzà ncapo a me:
"Che brutta morte ha fatto
stu pover'ommo,
e che mumento triste c'ha passato".
Ma nun è muorto acciso.
È muorto a mmare.
'O mare nuna cide.
'O mare è mmare,
e nun 'o sape ca te fa paura.
Io quanno 'o sento...
specialmente 'e notte
quanno vatte 'a scugliera
e caccia 'e mmane...
migliara 'e mane
e braccia
e ggamme
e spalle...
arraggiuso cumm'è
nun se ne mporta
ca c' 'e straccia 'a scugliera
e vveco ca s' 'e ttira
e se schiaffea
e caparbio,
mperruso,
cucciuto,
'e caccia n'ata vota
e s'aiuta c' 'a capa
'e spalle
'e bracce
ch' 'e piede
e cu 'e ddenoccie
e ride
e chiagne
pecché vulesse 'o spazio pè sfucà...
Io quanno 'o sento,
specialmente 'e notte,
cumme stevo dicenno,
nun è ca dico:
"'O mare fa paura",
ma dico:
"'O mare sta facenno 'o mare".
'O rraù
'O rraù ca me piace a me
m' 'o ffaceva sulo mammà.
A che m'aggio spusato a te,
ne parlammo pè ne parlà.
Io nun sogno difficultuso;
ma luvàmell' 'a miezo st'uso.
Sì, va buono: cumme vuò tu.
Mò ce avèssem' appiccecà?
Tu che dice? Chest'è rraù?
E io m'a 'o mmagno pè m' 'o mangià...
M' 'a faje dicere na parola?
Chesta è carne c' 'a pummarola
Pagina in
construzione
Home |